بررسی مقدار زیتوده و ارتباط آن با عوامل فیزیوگرافی و خاک در جنگل های شاخه زاد بلوط (مطالعۀ موردی جنگل¬های منطقۀ اندبیل خلخال)

به­منظور بررسی مقدار زیتوده در جنگل های شاخه زاد بلوط، پژوهشی در منطقۀ جنگلی شاخه زاد اوری در شمال شرقی خلخال در مساحتی حدود 278 هکتار به انجام رسید. پس از تلفیق نقشه های شیب، جهت، ارتفاع و تراکم تاج پوشش، تعداد واحدهای همگن و مساحت آن­ها تعیین شد. 63 جست­گروه اوری با توجه به شرایط محیطی و تیپولوژی توده به­عنوان نمونه انتخاب و برداشت شد. پس از کف بر کردن نمونه ها، ریشه ها نیز جمع آوری شدند. وزن تر اندام ها به­طور جداگانه توزین و برای تعیین وزن خشک و زیتوده، اندام ها به کورۀ چوب­خشک کنی منتقل شدند. برای محاسبۀ وزن لاشریزه از زیر پایه های برداشت­شده در سطحی معادل 400 سانتی­متر مربع لاشریزه­های موجود جمع آوری و وزن شدند. برای تعیین ویژگی­های خاک و بررسی ارتباط آن با مقدار بیوماس، نمونه­هایی از عمق 0 تا 10 و 10 تا 30 سانتی­متری تهیه شد. نتایج حاصل از  بررسی­ها نشان می دهد که بیوماس اندام های مختلف اوری در توده مورد بررسی در طول دورۀ رشد (14 سال) به­طور متوسط 4/23 تن در هکتار بوده که از این مقدار 2/65 درصد در اندام های هوایی، 2/29 درصد در اندام های زیرزمینی و 6/5 درصد مربوط به لاشریزه است.نتایج نشان می­دهد که سطح مقطع و قطر برابر سینه با ضریب همبستگی 77/0 و 65/0 بیشترین همبستگی را با بیوماس اندام هوایی دارند. همچنین از بین شرایط محیطی رویشگاه، ارتفاع از سطح دریا و درصد تراکم تاج پوشش رابطۀ معنی­داری با مقدار بیوماس دارند.